چقدر زیباست که در آن سرزمین وحی جویبار اشکهایت را فقط

       و فقط برای او جاری سازی و از عمق جان و انتهای درونت خدا را

       بخوانی و ظهور آخرین عدالت گر جهان را از او بخواهی  چه اندوه بار است

        آن زمان که تمام سرزمین وحی را به دنبال گمشده ات  می گردی

         اما نشانی از او نمی یابی چقدر سخت و اندوه بار است آن زمان که باید 

     از همه زیباییهای آن مکان مقدس و پاک دل بکنی و در حالی وداع گویی

        که حسرت دیدار مولایت بر دل خسته ات نشسته و غم بزرگی

     بر روی آن سنگینی می کند ... 

         کاش می شد کنج دل یک خانه داشت

                                        روی بامش عکس مهدی می گذاشتم

        به امید آنروز که تو فرمانروای عالم گردی و عدالت خداوند را اجرا فرما!

          و تو هم به خاطر مادرت زهرا که یک دستی قنوت می گرفت

                                      بیا و یک نظری به ما بفرما!

ما دوست داریم که در محضر تو باشیم         به امید زیارتت ای عزیز زهرا

نوشته های دیگران ()